…………………………………….
. “श्री”
गजानन महाराज की जय (अनुभव80🌺)
*पाऊले चालती शेगांवची वाट*
जय गजानन! मी संजय मधुकर रोहणकार, पिंपरीखुर्द, ता.आकोट जिल्हा अकोला, हे माझं मूळ गाव! म्हणजे तसं पहाता शेगांव पासून फार दूर नाही,,पण श्री गजानन महाराजांची सेवा माझ्या नशिबात, माझ्या नोकरी नंतर आणि लग्नानंतरच लिहिली असावी. इ.स.1995 ला माझं लग्न झालं. माझी नोकरी अकोल्या नजिकच्या शिवर ग्रामामध्ये. तेथील सूतगिरणीतील माझे काही मित्र, नेमाने, महिन्यातील एका शनिवारी रात्री, अकोला-शेगांव पायी वारी करीत असतात. ही रात्र शक्यतो पोर्णिमेच्या आदल्या रात्रीची चतुर्दशी किंवा जवळपासची रात्र असते, जेणेकरून शांत चंद्रप्रकाशात पायी वारीची मजा काही औरच असते. अकोल्याला डाबकी रोडवर अनोखा हनुमान मंदीर आहे तिथून संध्याकाळी सहा वाजता ही पायी वारी सुरू होते. मी इ.स.1996 पासून या वारीला जाऊ लागलो आणि गजानन महाराजांचा सेवक झालो. सुरूवातीला पाच पंचवीस भक्तांपासून सुरू झालेली ही वारी. आज वारीतील संख्या इतकी वाढली आहे की दर शनिवारी हजार पंधराशे लोक शेगांवच्या दिशेने चालत असतात.
आता खरं तर असं झालं आहे की त्या अनोखा हनुमान मंदीरापासून, जे ऑफिसला जाणारे लोक आहेत ते रविवार सुटीचा फायदा मिळावा म्हणून शनिवारी, ज्या लोकांना गुरुवारचं दर्शन व्हावं असं वाटतं ते बुधवारी रात्री आणि ज्यांना असं वाटतं की एकादशीला आपलं शेगांव दर्शन व्हावं, ते ‘दशमी’ ला रात्री, शेगांव वारी साठी निघतात. प्रकट दिनाच्या आदल्या रात्री तर नुसता जल्लोष असतो. चाळीस ते पन्नास हजार भक्त, भक्तीरसात चिंब न्हाऊन, ‘पाऊले चालती शेगांवची वाट’ या भावनेने पायी वारीत सामील होतात. त्या रात्री वारी निघता निघताच दुसरं टोक शेगांव पहात असतं!वाटेत महाराजांच्या चरणी आपली सेवा अर्पण होते या भावनेने वारकर्याला बेसन भाकरी मुख्यतः असतेच, पण सोबत मसाला दूध, केशरी दूध, पोहे आलुबोंडे, ड्राय फ्रुटस् काय अन् काय अगदी आग्रह करून घ्यायला लावतात. अवघं वातावरण भक्तीमय होऊन जातं, खरोखरच अनुभवण्यासारखा सोहळा असतो.
गेली अनेक वर्षे पायी वारी करताना, पायी वारीचा आनंद तर मी घेतलाच पण महाराजांनी एक कृपा अशी केली की कर्मधर्मसंयोगाने एका परिचिताच्या माध्यमातून मी शेगांवला माझी सेवाही देऊ शकलो. अगदी वेगवेगळ्या ठिकाणी अनेक वेळा नित्य नेमाने माझी सेवा महाराजांनी रुजू करून घेतली, त्यामुळे मी महाराजांचा भक्त तर झालोच पण त्याही पेक्षा मी महाराजांचा सेवेकरी झालो.
मी एक ‘सेवेकरी’या दृष्टीतून जेव्हा सभोवताल घडणार्या घटनांचा विचार करतो, तेव्हा असं लक्षात येतं की त्या घडणार्या घटनांमागील महाराजांची योजना आपण समजून घेण्याचा प्रयत्न केला तर आपण एका वेगळ्या पातळीवर त्या घटनाक्रमाचा अर्थ लावू शकतो. माझ्या नोकरीचं स्वरूप असं आहे की कधी कधी मला मालकांसाठी वेगवेगळ्या ठिकाणी वसुलीसाठी जावं लागतं, अशावेळी स्थानिक पार्टी त्यांचा एक माणूस मला सोबतीला देतात आणि मी त्याच्या सोबत आवश्यक तिथे भेट देऊन माझं काम होतं. इ.स.2015-16 ची गोष्ट असेल, मी माझ्या कामाच्या निमित्ताने नाशिकला गेलो होतो, मला दोन चार ठिकाणी जाऊन माझं काम करायचं होतं, तेथील एका संबंधितांनी त्यांच्या माणसाला सांगितलं की यांना तुझ्या टू व्हिलरवर घेऊन जा आणि सगळ्या ठिकाणी जाऊन या. त्या प्रमाणे मी त्याच्या गाडीवर मागे स्वार झालो आणि आम्ही निघालो. मधेच एका ठिकाणी तो माणूस म्हणाला असं करू तुमची हरकत नसेल तर मला पोस्ट ऑफीसमध्ये एक काम आहे तिथे आपण जाऊ नंतर पुढे जाऊ. त्यावर मी म्हणालो माझी काय हरकत असणार? जशी महाराजांची इच्छा! आम्ही पोस्टात पोहोचलो, तो माणूस त्याच्या कामाला लागला मी बाजूला माऊलींचं चिंतन करीत उभा राहिलो, इतक्यात दोन माणसं तिथे आली, त्यांच्या हाताकडे माझं लक्ष गेलं, माझी नजर चमकली, त्यांच्या हातात शेगांवच्या आनंद विहारच्या दोन किल्ल्या दिसल्या. मी पुढे होऊन त्यांना विचारलं ‘या शेगांवच्या आनंद विहारच्या किल्ल्या तुमच्या कडे कशा? माझा प्रश्न ऐकून ते आश्चर्याने माझ्या कडे पहात म्हणाले ‘अहो कालच आम्ही शेगांवला होतो, घाई गडबडीत या किल्ल्या आमच्याकडेच राहिल्यात, त्या कशा पाठवाव्या या विवंचनेत पोस्ट करता येतील का या विचारानं आम्ही येथे आलो. मी त्यांना माझी ओळख दिली, त्यांना म्हटलं चिंता करू नका, उद्या पहाटे या काउंटरवर जमा झालेल्या असतील.
माझी कामं उरकून मी रात्री किल्ल्यांसह गाडीत बसलो. नाशिक-शेगांव नंतर येणार अकोला. माझं रिझर्व्हेशन अकोल्यापर्यंत होतं पण मी रात्री बारा वाजता शेगांवला उतरलो सकाळी किल्ल्या योग्य ठिकाणी देऊन मंदिरात पोहोचलो, पहातो तो मंदीर छान सुशोभित केलेलं, तो गुढीपाडवा होता. महाराजांनी किल्ली पोहोचविण्यासाठी मला निमित्त करून नववर्षाचा पहिला दिवस श्री गजानन महाराजांच्या दर्शनानं साजरा करण्याचा आनंद मला मिळवून दिला होता.
आता मी तुम्हाला माझ्या मुलीनं,श्रध्दानं तिच्या वयाच्या नवव्या वर्षी अकोला-शेगांव पायी वारी केली त्या विषयी सांगतो. साधारण जानेवारी 2003 मधील ही घटना असावी. त्यावेळी श्रध्दा पाच वर्षांची होती. आपण सामान्यतः तळपायाला कुरूप झाल्याचं पाहतो, पण श्रध्दाच्या दोन्ही तळहातांना,डाव्या हाताला दोन तीन, उजव्या हाताला दोन तीन कुरूपं झालीत. मी तिला प्रथम अकोला येथील बालरोग तज्ञ, डाॅ. नरेंद्र राठी यांच्याकडे घेऊन गेलो. त्यांनी मला एखाद्या सर्जनला दाखविण्याचा सल्ला दिला, त्यानुसार मी अकोला येथील डाॅ. रणजित सपकाळ यांना भेटलो, त्यांनी ऑपरेशन करून कुरूप काढण्याचा सल्ला दिला आणि सांगितलं की ऑपरेशन केल्यानंतर तळहातावर व्रण कायम राहतील. त्यामुळे मी ऑपरेशनचा विचार बाजूला ठेवला. तितक्यात आम्ही शेगांवला जाणार होतो, म्हटलं, शेगांवला जाऊन येऊ नंतर पाहू काय करायचं ते!ठरल्याप्रमाणे आम्ही दोघं, मुलगा आणि मुलगी असे चौघेही शेगांवला पोहोचलो. मला आठवतं, आम्ही समाधी मंदिरात दर्शनासाठी उभे होतो. श्रध्दाने अतिशय श्रध्देने आपले दोन्ही हात महाराजांसमोर धरले आणि त्यांना प्रार्थना केली, म्हणाली, ‘गजानन बाबा, हे माझे दोन्ही हात! हे नीट करा!माझे हात बरे झाले तर मी माझ्या बाबांसारखी अकोला-शेगांव पायी वारी करीन!’मी ते ऐकलं, माझं ह्रदय उचंबळून आलं, मी पटकन श्रध्दाला कडेवर घेतलं आणि फक्त महाराजांकडे पाहिलं, आम्ही सर्व तिथून बाहेर पडलो.
तो मार्च महिना होता, शाळांच्या परीक्षा आटोपल्या आणि श्रध्दा माझ्या वडिलांकडे, गावी, खेड्यावर गेली. मी माझ्या कामात गुंतलो, दोन महिन्यानंतर जूनच्या सुरुवातीला श्रध्दा पुन्हा परत आली, आल्या बरोबर तिने तिचे दोन्ही हात माझ्यासमोर धरले, म्हणाली, ‘बाबा माझे हात बरे झाले!’गजानन बाबांनी माझं ऐकलं, मी तुमच्या सोबत पायी वारीला येणार!’
श्रध्दाचे हात पूर्ण बरे झाले होते. हातावर कुठलही नामो निशाण नव्हतं. तिची पायी वारी करण्याची जिद्द पाहून मी सुखावलो,पण तिचं लहान वय लक्षात घेता मीच तिला काही दिवस रोखलं. शेवटी वयाच्या नवव्या वर्षी ती माझ्या सोबत अनोखा हनुमान मंदीरापासून पूर्ण शेगांव पर्यंत पायी वारीत चालली आणि त्यानंतर तिने कित्येक वेळा माझ्या सोबत पायी वारी पूर्ण केली. तिचा नवस पूर्ण झाला.
आज श्रध्दा शेगांव अभियांत्रिकी महाविद्यालयात शिक्षण घेते आहे. जसं जमेल तसं शेगांव पायी वारीत भाग घेते आहे. कधी अकोला-शेगांव तर कधी खामगाव-शेगांव. एक मुलीचा बाप म्हणून, मी जेव्हा श्रध्दाची श्री गजानन महाराजांवरील निष्ठा पहातो तेव्हा माझं मन भरून येतं आणि माझं अंतरमन ग्वाही देतं, शेवटी जीवनात समाधान मिळविण्यासाठी काय पाहिजे? श्रध्दा!निष्ठा आणि मुखात नामस्मरण.. श्री गजानन!जय गजानन!श्री गजानन!जय गजानन!
🌺अनुभव– संजय मधुकरराव रोहणकार
श्रीदत्त नगर, मु. पो.शिवर (विमानतळ) अकोला
शब्दांकन– जयंत वेलणकर 9422108069
आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.
🌸अवश्य वाचा !!श्रीगजानन अनुभव!!
पृष्ठ संख्या 190
सहयोग राशी रुपये पन्नास फक्त
…………………………………….