…………………………………….
“श्री ”
गजानन महाराज की जय (अनुभव 69🌺)
*अशीच घडू दे सेवा,’बाबा’ गजानन देवा!*
जय गजानन! मी प्रफुल्ल पडोळे,आज मी एका वेगळ्या कंपनीत कामाला आहे,पण मी जेव्हा पूर्वी आयडिया कंपनीत कामाला होतो,तेव्हाची ही गोष्ट आहे. जास्त मुद्देसूद बोलायचं तर मी बुलडाणा येथे तेव्हा कामाला होतो आणि इ.स.2010 च्या मे महिन्यात माझी खामगावला बदली झाली,मी 2010, 11,व 2012,या काळात एकूण दोन वर्षे खामगावला होतो. खामगाव – शेगांव हे एक प्रकारे घरांगण असल्यासारखेच आहे. मी दर दुसरे दिवशी शेगांवला असायचो. त्या काळात,एखाद्या मुलाने,नातवाने,त्याच्या वडिलांकडे अथवा आजोबांकडे काही हट्ट करावा आणि त्यांनी ती पूर्ण करावा,तसा हट्ट मी महाराजांजवळ केला आणि त्यांनी तो हट्ट पूर्ण केला,जेणेकरून मी अक्षरशः कृतकृत्य झालो आणि 2012 साली मी नोकरीतील बदलामुळे नाशिकला रवाना झालो तेव्हा अत्यंत कृतार्थ लोचनांनी मी शेगांवचा निरोप घेऊ शकलो.
शेगांवशी जवळून संबंध आल्यावर तेथील एकंदर कार्यपद्धती दुरून न्याहाळली आणि मी प्रभावित झालो. विशेषतः वेगवेगळ्या ठिकाणाहून तिथे सेवेकरी येतात व आपली सेवा प्रदान करतात हे ऐकून मला आतून वाटायला लागलं की अशी सेवा आपल्या नशीबीअसेल का? याच विचारात काही दिवस गेलेत आणि मी महाराजांना अगदी आतून प्रार्थना करू लागलो. म्हणायचो,महाराज मला सेवेची संधी द्या!पण तशी चिन्ह काही दिसेनात,अर्थात आपल्या मनात लाख असेल पण वस्तुस्थिती फार वेगळी होती. अशी सहजासहजी कुणाला संधी मिळण्याची शक्यताच नव्हती. बरं,माझी नोकरी अशी की केव्हाही बदली होऊ शकेल,अचानक एखाद्या दिवशी बदली झालीच तर त्या दिवशी ‘आता सेवेची संधी दूर ‘यावर जणू शिक्कामोर्तबच होणार. गजानन बाबांच्या फोटोसमोर एकदा माझ्या डोळ्यातून पाणी आलं. संत दासगणू महाराजांच्या काही ओळी अंधुकशा आठवून ओठांवर आल्या. काय माझ्या आहे मनी,ते तू जाणशी चक्रपाणी,तेच कारे तुज लागून बोलून दाखवू पद्मनाभा? त्या दिवशी पूजा संपवून मी बाहेर पडलो. माझ्या मोटरसायकलवर मी आजूबाजूच्या भागात भ्रमंती करीत असे. तो माझ्या नोकरीचा भाग होता. मला आठवतं, खामगाव जवळ एक ‘लोखंडा ‘ नावाचं गाव आहे तेथून मी चाललो होतो. अचानक बाजूने चालणार्या वाटसरूकडे लक्ष गेलं,त्याच्या हातात शेगांवहून सेवेकर्याला मिळते तशी बॅग होती. ते थांबून मी चौकशी केली,तेव्हा त्या माऊलीने सांगितले आमची वीस सेवेकर्यांची टीम आहे,त्यावर एक प्रमुख,असे आम्ही एकवीस लोक सांगितलेल्या ठिकाणी सेवा देत असतो. त्या सेवेकर्याला मी विचारलं,मला अशी संधी मिळू शकेल का माऊली? त्यावर तो म्हणाला आज संध्याकाळी आम्ही खामगाव बस स्टॅंडवर एकत्र येतो आहोत. जर का कुणी एखादी व्यक्ती तिथे पोहोचू शकली नाही तर कुणी सांगावं?गजानन बाबाची इच्छा! तुम्ही तिथे येऊन बघा. त्याप्रमाणे मी खामगाव बसस्टॅन्डला पोहोचलो,तिथे ‘प्रमुखाने’ सांगितलं माऊली आताच तसं काही सांगता यायचं नाही ,पण तुम्ही असं करा की रात्री नऊ वाजता शेगांवला या तिथे आनंद सागर आणि आनंद विहार या मधे जी मोकळी जागा आहे तिथे भोजनालयात आपल्याला तीन दिवस सेवा द्यायची आहे,तिथे मी तुम्हाला कदाचित काही सांगू शकेन. मात्र यदाकदाचित तुम्हाला संधी मिळाली तरी,आमचा जो पोशाख आहे त्याच विशिष्ट पोशाखात तुम्हाला उपस्थित रहावं लागेल. ठीक आहे,जय गजानन!असं म्हणून गजानन बाबाच्या स्मरणात मी शेगांवकडे निघालो. त्या दिवशी माझी प्रार्थना महाराजांजवळ पोहोचली होती.योग असा होता की नेमकी एक व्यक्ती तिथे कमी होती,त्यामुळे त्यांनी माझ्या सेवेला होकार दिला. मात्र आता प्रश्न होता पोशाखाचा,मी मनात तो पोशाख ठेवून लागोलाग खामगावला परतलो,तिथे ओळखीतल्या टेलर मास्टरला भेटलो,त्याने मला रातोरात ड्रेस शिवून दिला आणि मी सकाळी ठरलेल्या पोषाखात सेवेसाठी रुजू झालो. अष्टमी,राम नवमी व दशमी असे तीन दिवस तेथील महाप्रसाद बारीत माझी सेवा महाराजांनी रुजू करून घेतली. तीन दिवसात अविश्रांत परिश्रम झालेत पण गजानन माऊलींच्या चरणाशी असल्याने मेहनत तर जाणवली नाही परंतू महाराजांजवळ बोललेल्या एका इच्छेची तीव्रतेने आठवण आली,काही वर्षांपूर्वी मुलीच्या वाढदिवसानिमित्त मी एक गालीचा भेट केला होता तेव्हा “श्रीजीका विश्रांती स्थान “असलेल्या पलंगावर आपण गादी घ्यावी असं तीव्रतेने वाटून मी योग्य पध्दतीने चौकशी करून ठेवली होती. सोबतच गादीचं माप आणि लागणारं साहित्य,म्हणजे एक गादी,तीन मोठे लोड, एक फोटोच्या मागे दोन बाजूला,तीन उशा,दोन फोटोच्या बाजूला एक पादुकांच्या खाली. या सर्वांला शोभून दिसेल अशी चादर,कापड इत्यादी. अशा सर्वाची नोंद घेऊन ठेवली होती. मध्यंतरीच्या काळात अनेकदा माझ्या डोक्यात गादीचा विचार डोकावून गेला पण तसा योग काही येत नव्हता.
एक दिवस पुन्हा महाराजांच्या समोर प्रार्थनेसाठी बसलो,काकुळतीनी त्यांना विनवणी केली. मला आठवतं त्याप्रमाणे तो मंगळवार असावा,तशी अनेकदा मी संध्याकाळी गादीजवळ,गादी विषयी महाराजांना प्रार्थना केली होती. त्या संध्याकाळी पुन्हा एकवार चौकशी करून तर पाहू बाकी महाराजांची इच्छा!या विचाराने संध्याकाळी आरती नंतर तेथील सेवेकर्याकडे विचारलं त्याने एका व्यक्ती कडे बोट दाखवून म्हटलं त्या दिवाणजींना विचारा. त्या प्रमाणे मी त्यांना विचारताच,त्यांनी घाई घाईने एक सेवेकरी कुठे जायला निघाला होता त्याला थांबवले, त्या दिवशी मी महाराजांची लीला पाहून थक्क झालो. त्याच दिवशी पलंगावरील गादी थोडी खराब झाल्याचं लक्षात येऊन,संबंधितांनी नवीन गादी साठी हालचाल करण्याचा निर्णय घेतला होता. तो सेवेकरी त्याच कामासाठी निघाला होता. मला ते म्हणाले उद्या सकाळी तुम्ही गादी देऊ शकाल का? त्यांना म्हटलं महाराजांची इच्छा असेल तर हे सहज शक्य होईल. मी लगेच आकोट रोड वरील एका गादीच्या दुकानात पोहोचलो,ते लग्नसराईचे दिवस असल्याने दुकानात कामाची खूप गर्दी होती. दुकानात मुलगा आणि वडील दोघं जण होते. त्यांना म्हटलं तुम्हाला जे पैसे घ्यायचे ते घ्या,पण मला मंदिरात गादी देण्याची संधी चालून आली आहे कृपा करून नाही म्हणू नका. काम बरंच मोठं होतं पण महाराजांच्या कृपेने त्यांनी ते करण्याचं कबूल केलं! बोलता बोलता मुलाचे वडील म्हणाले,याने रेल्वेत नोकरीसाठी अर्ज केला आहे. मी त्या मुलाला म्हणालो,तू या गादीच्या कामाला हातभार लाव आणि बाकी भार त्यांच्यावर सोडून दे. तो शेगांवचा असल्याने त्याला बाकी अजून काही सांगायची गरजच नव्हती.
दुसरे दिवशी सकाळी आम्ही रिक्षातून सर्व सामानासह मंदीर गाठलं. तो मुलगा स्वतः गादी घेऊन माझ्या सोबत आत आला. त्या दिवशी गादी तिथे ठेवताना भक्तीचा एक परमोच्च क्षण अनुभवत मी गादीवरून हात फिरवला , गादीच्या एका बाजूला तिथे माझ्या सद्गुरूंचे पाय असणार आहेत या कल्पनेने मी तो भाग चेपू लागलो. महाराजांनी माझी बरेच दिवसांपासून असलेली इच्छा पूर्ण केली होती. माझा आनंदाचा तो उत्कट क्षण कुणाला कळू शकणार नव्हता, माझ्या डोळ्यातून घळघळ पाणी वाहू लागलं ते माझ्या उजव्या हातावर पडून तिथून दोन थेंब गादीवर पडले,जणू मी ती गादी माझ्या सद्गुरूंना अर्पण केली किंबहुना त्यांनी ती करवून घेतली.
माझ्या मनात जी बदलीची शक्यता वाटत होती ती लगेच प्रत्यक्षात आली आणि मला नाशिकला जावं लागलं म्हणून सुरूवातीला मी जे म्हटलं की कृतार्थ लोचनांनी मी शेगांवचा निरोप घेतला,ते याच साठी की महाराज जाणून होते,लेकराची बदली होते आहे,लेकराच्या मना जोगतं होऊन जाऊ दे! असो ..
त्या दिवसानंतर काही काळाने शेगांवला जाणं झालं तेव्हा सहज त्या गादीवाल्याच्या दुकानात गेलो,तेव्हा मुलाचा बाप आनंदाने सांगू लागला ‘साहेब माझ्या मुलाचं काम झालं,त्याला रेल्वेत नोकरी नोकरी लागली. ‘ त्याच्या आनंदात सहभागी होऊन,त्याला हात जोडून म्हटलं..
श्री गजानन!जय गजानन ! श्री गजानन ! जय गजानन!
🌺अनुभव– प्रफुल्ल पडोळे ,नागपूर
शब्दांकन — जयंत वेलणकर 9422108069
आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे..
🌸अवश्य वाचा !!श्रीगजानन अनुभव !!
पृष्ठ संख्या 190
सहयोग राशी रुपये पन्नास फक्त
…………………………………….