…………………………………….
“श्री”
गजानन महाराज की जय (अनुभव83🌺)
*जैसी सद्गुरूंची इच्छा!*
जय गजानन! देवाला प्रार्थना करीत असताना आपण त्याला काय मागावं? कशासाठी प्रार्थना करावी?या विषयी सांगत असताना, सर्व संतांचं एकच सांगणं आहे. मागायचं असेल तर, भगवंताजवळ,सद्गुरूंजवळ ‘नामाची’मागणी करावी, नामस्मरण मागावं आणि नामासह अन्य काही मागणी असलीच तर, सद्गुरूंना म्हणावं ‘तुमच्या इच्छेनुसार होऊ द्या!’पण ही सर्व ऐकीव माहिती आपल्या नित्य स्मरणात राहतेच असं नाही, एक मात्र खरं की जेव्हा केव्हा आपण सद्गुरूंच्या इच्छेला मान देतो तेव्हा ज्या गोष्टी आपल्या समजाच्या बाहेर आहेत, त्यादेखील गोष्टींवर सद्गुरूंचं लक्ष असतं.
मी सौ. शुभांगी प्रदीप बोन्द्रे, सध्या औरंगाबाद येथे असते, पण इ.स.2008 पासून!त्या आधी सलग नऊ वर्ष आम्ही खामगावला होतो त्यामुळे शेगांव अगदी जवळ, खामगाव-शेगांव नागपंचमीच्या सुमारास निघणारी पालखी आम्ही जवळून अनभवली आहे.अर्थातच गजानन महाराज हा माझा जिव्हाळ्याचा विषय आहे हे सांगणे न लगे. मात्र असं असलं तरी, औरंगाबाद येथे आल्यानंतरच मला श्री गजानन विजय ग्रंथ पारायणाचा, एक चांगला महिलांचा ग्रुप मिळू शकला याचा उल्लेख करायलाच हवा.
औरंगाबादला आल्यावर आम्ही प्रथम श्री गोसावी यांच्या घरी किरायाने राहिलो. नंतर गावाच्या थोडं बाहेर, सातारा परिसर येथे आम्ही स्वतःचं घर घेतलं, तेव्हा नवीन घरात श्री गजानन महाराजांचं काही पूजन झालं पाहिजे या विचारानं निदान एकवीस जणींनी श्री गजानन विजय ग्रंथाचं सामूहिक पारायण करावं, असा विचार मनात आला. कुणी एकीने समोर बसून मोठ्यानं वाचन करावं व बाकीच्यांनी तिच्या आवाजात आवाज मिळवून वाचन करावं असं ठरलं. प्रथमतः मी हा विचार सुनीता निकम हिच्याजवळ व्यक्त करताच, तिने ‘मी अवश्य येणार छान नैवेद्य वगैरे करू ‘असं म्हणत दुजोरा दिला. 24 जुलै 2016 रोजी सकाळी 9 वाजता हे सामुहिक पारायण करण्याचे ठरले. आपण पारायण करायचं तर प्रसादाकडे लक्ष देणं शक्य होणार नाही म्हणून, भाकरी, बेसन, मसालेभात, शिरा, असा प्रसाद बाहेरून करण्यासाठी ऑर्डर दिली. दुपारी तीन वाजेपर्यंत प्रसाद पोहोचवितो असं त्यानं आश्वासन दिलं. आमचं पारायण संपायला तीन वाजणारच होते.
आपल्याला सर्वांना अनुभव आहेच की आपण जेव्हा असा काही कार्यक्रम करतो तेव्हा वेळेवर काही ना काही बदल करावे लागतात, सर्वांना विचारात घेऊन चालावं लागतं. मला काहीजणींनी म्हटलं आम्ही नऊच्या आधीच येऊन पारायण करू, नऊची वेळ काही जमणार नाही. म्हटलं जशी महाराजांची इच्छा!मग काय 24जुलैला तशी सकाळी पाच पासूनच पारायणाला सुरूवात झाली. माझी एक मैत्रीण संध्या भुजबळ, तिनं आतापर्यंत पारायण कधी केलं नव्हतं. तिने इच्छा व्यक्त केली,म्हणाली माझं सर्वांसोबत जमेलसं वाटत नाही, पण प्रयत्न करू का?तिला म्हटलं महाराज तुझी काळजी घेतील, अवश्य पोथी वाच!सकाळी ठीक नऊ वाजता आमचं सामुहिक पारायण सुरू झालं. आमच्या गोसावी ताई समोर बसून पारायण करीत होत्या, एका आवाजात विजय ग्रंथाचे शब्द घरात घुमू लागले, इतक्यात सुनीताचा फोन आला, तिला तिच्या मुलीला कुठल्याशा परीक्षेला सोडायचे होते म्हणून उशीर झाला, ती म्हणाली मी आता घरी पारायणाला बसते, प्रसादाच्या वेळेपर्यंत करण्याचा प्रयत्न करते, महाराज काळजी घेतीलच.
आमचं वाचन सुरू होतं, भास्कर पाटलाच्या अध्यायात शब्द आलेत, महाराज भास्कराला म्हणतात, पाण्यासाठी प्रयत्न करतो, जर मी स्वस्थ बसलो तर समाज हितासाठी मी काय केलं?ती ओळ वाचताना मला आमच्या घराजवळ असलेल्या बालिकाश्रमाची आठवण होऊन, वाचता वाचताच मनातून महाराजांना प्रश्न केला, महाराज आज बालिकाश्रमातील मुलींना प्रसाद देता येईल का?त्यांच्यासाठी आपल्याला काही करता येईल का? वाचन समोर सरकत होतं, दुपारचे तीन वाजत आले, आमचं पारायण पूर्ण झालं, फक्त संध्याचं पारायण राहिलं होतं, दोनएक अध्याय बाकी होते.
मी प्रसाद पोहोचला नाही म्हणून फोन केला, तो म्हणाला बस दहा मिनिटात पोहोचतोच आहे, वीस मिनिटे झालीत तो आला नाही, मी पुन्हा फोन केला, म्हणाला ‘अगदी दहा मिनिटं!’ आता प्रसाद घेण्यासाठी लोक येऊ लागलेत पण याचं नाव नाही. गोसावी ताई मला धीर देऊन म्हणत होत्या ‘महाराज योग्य वेळी पाठवतील, काळजी करू नकोस ‘! मला रडायला आलं , गजानन महाराजांसमोर डोकं टेकवून त्यांना म्हटलं माझ्या भावना तुम्ही समजता माझ्या रडण्याला काही अर्थ नाही. यात तुमची काही योजना असावी. जेव्हा यायचा तेव्हा येऊ द्या, ज्याच्या नशिबात असेल त्याला प्रसाद मिळू द्या! चार पाच फोन झालेत पण प्रत्येक वेळी ‘बस दहा मिनिटात आलोच’
इतक्यात फोन खणखणला, सुनीताचा फोन होता, तिचं पारायण तिकडे पूर्ण झालं होतं. मी आनंदाने फोन ठेवला आणि संध्याकडे पाहिलं, घड्याळात 4.45 होत होते. संध्यानी पहिलं पारायण संपवून पोथी माथ्यावर धरली आणि प्रसाद घेऊन मंडळी दारात हजर झालीत.
प्रसाद आणणारा जवळ जवळ दोन तास उशीरा आला होता, तो म्हणाला मॅडम, खरं तर उशीर होण्यासाठी काहीच कारण नाही, सर्व तयार होतं, मी खोटंही बोललो नाही, पण काय होत होतं माहिती नाही, माझ्या जवळ निश्चित असं कारण नाही, ऊशीर झाला हे मात्र खरं!मी मनात समजले, संध्याच्या पहिल्याच पारायणात तिला प्रचिती यायची होती, तिकडे सुनीताचं पारायण होणं बाकी होतं, सर्वच गोष्टी महाराजांनी सांभाळल्या होत्या. पण अजून सांगण्यासारखं म्हणजे, येणारे सर्व लोक प्रसाद घेऊन गेले आणि चाळीस लोकांचा प्रसाद तरीही शिल्लक उरला. मला बालिकाश्रमाची आठवण झाली, मी त्यांना प्रसादाविषयी विचारलं तेव्हा त्यांना आनंद झाला. म्हटलं, किती मुलींसाठी आणावा लागेल?त्यांनी सांगितलं ‘चाळीस’. महाराजांनी अन्नदानाचा आणि समाजासाठी काही केल्याचा आनंद एकाचवेळी प्राप्त करून दिला. पुढे आरतीत जमलेल्या पैशांपैकी रुपये एकवीस महाराजांच्या मंदिरात देऊन बाकी पैशातून लगेचच्या पंधरा ऑगस्टला तेथील मुलांना काही वस्तू देऊन, अजून एक सत्कर्म आम्ही पदरात पाडून घेतलं.
एकंदरीत गजानन महाराज भक्तांना, ‘श्री गजानन महाराज’ एक उर्जा स्त्रोत आहे. त्यांचं नाव ऐकलंकीच एक उर्जा प्राप्त होऊन उत्साह वाढतो आणि दिशा दर्शनही होतं. मला आठवतं 27 सप्टेंबर 2018 चा तो गुरूवार होता, मी आणि माझी मैत्रीण जयश्री, आम्ही सकाळी पारायण ग्रुप मधील पारायण पूर्ण करून माझ्या मोपेडवर डबलसीट, शाळेसाठी निघालो. जयश्री मागे बसली होती. जवाहर पोलीस स्टेशन समोरील चौकात, सावजी-तुपकरी दवाखान्याजवळ एका नॅनो गाडीने यू टर्न घेतला,आम्हाला जोराची धडक दिली, जयश्री त्यामुळे फेकल्या जाऊन प्रथम नॅनोवर व नंतर खाली पडली,नॅनो निघून गेली पण जयश्रीचा चेहरा रक्तबंबाळ झाला. मला मात्र त्यात काहीही इजा झाली नाही. जणू तिच्या मदतीसाठी मी सेफ राहिले. आम्ही दोघी सावजी-तुपकरी दवाखान्याच्या पायरीवर विसावलो पण तेथील माणसाने आम्हाला समोर असलेल्या ‘गजानन क्रिटीकल हाॅस्पिटल ‘मधे जाण्याचा सल्ला दिला. जसं त्याच्या तोंडून गजानन नाव ऐकलं तसा मला हुरूप आला, गजानन महाराज की जय म्हणून उभी राहिली तो बाजूने एक ऑटो समोर उभा झाला पैसे न घेता त्याने जयश्रीला ‘गजानन ‘मधे पोहोचवलं, मागोमाग मी गाडीवर पोहोचलेच. तिथे समोरच गजानन महाराजांचा मोठा फोटो पाहिला आणि मी आश्वस्त झाले. डाॅक्टरांनी जयश्रीला तपासण्यासाठी टेबलावर घेतलं, मी त्या फोटोसमोर उभी राहिले आणि आतापर्यंत आणलेलं अवसान गळून पडलं. महाराजांसमोर मला रडायला आलं. रक्ताने माखलेला जयश्रीचा चेहरा, आता तिला चक्करही येऊ लागली होती, काय झालय कळायला मार्ग नव्हता, महाराजांना म्हटलं तुमचं नाव ऐकून मी या दवाखान्यात धाव घेतली आहे. आम्ही दोघीही तुमच्या भक्त आहोत. माझा यात दोष भलेही नसेल, पण तिला काही झालं तर माझं मन आयुष्यभर अस्वस्थ राहील. प्रार्थना करून मी माझ्या व तिच्या मिस्टरांना निरोप पाठविला,थोड्या वेळाने डाॅक्टर बाहेर आले, म्हणाले,अगदी थोडक्यात त्यांचा डोळा वाचला उजव्या डोळ्याच्या वरील भागात दोन टाके घालावे लागले त्यांना सलाईन लावलं आहे, ठीक होईल. इतक्यात मला सुचले जवळच असलेल्या गजानन महाराज मंदिरातून जयश्रीसाठी प्रसाद आणावा मी मिस्टरांना मंदिरात पोहोचण्याचा निरोप दिला,त्यांना प्रसाद दिला ते हाॅस्पिटल कडे ,मी शाळेकडे निघाले, माझ्या डोक्यात विचारचक्र सुरू झालं.दवाखान्याचं नाव गजानन हाॅस्पिटल होतं,तिथे महाराजांचा फोटोही होता ,डाॅक्टरांची महाराजांवर निष्ठा असल्याचं मला जाणवलं कारण ‘जय गजानन’ असं काहीसं मी ऐकलं होतं, मग मीही गाडी चालवतानाच महाराजांना मनोमन नमस्कार करून थोडक्यात निभावलं म्हणून त्यांचे आभार मानले आणि मनात जप सुरू केला. श्री गजानन!जय गजानन!श्री गजानन!जय गजानन!
🌺अनुभव– सौ.शुभांगी प्रदीप बोन्द्रे
औरंगाबाद
शब्दांकन– जयंत वेलणकर 9422108069
आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.
🌸अवश्य वाचा !!श्रीगजानन अनुभव!!
पृष्ठ संख्या 190
सहयोग राशी रुपये पन्नास फक्त
…….,………………………………