…………………………………….
“श्री”
गजानन महाराज की जय (अनुभव84🌺)
*स्थिर चर व्यापून उरले जे या जगतासी*
जय गजानन! मी पूर्वाश्रमीची देविका धनागरे. नागपूरला रहात असे. माझी आई सौ. शामा धनागरे, गजानन महाराजांच्या भक्तीचा वारसा मला माझ्या आईकडून मिळाला. गजानन महाराज प्रकट दिनाला सहकारनगर नागपूरच्या गजानन महाराज मंदिरात आपला अल्पसा सहभाग म्हणून मी महाप्रसादासाठी शिधा देत असे. पुढे नोकरी आणि लग्नाच्या कारणाने मी पुण्यात आले, लग्नानंतरची मी देविका देवेश सावदेकर. पुण्याला गजानन महाराज प्रकट दिनाला ‘सांगवी येथील महाराजांच्या मंदिरात आम्ही शिधा देऊ लागलो. माझे सासरे कै. प्रकाश सावदेकर, गजानन महाराजांचे भक्त. पुण्याला आम्ही छान एकत्र कुटुंब पद्धतीचा आनंद घेत राहू लागलो. गजानन महाराजांच्या भक्तीत दिवस समोर सरकत असतानाच संसार वेलीवर आमच्या अमेयचा जन्म झाला, त्याच्याकडे लक्ष द्यायला घरात आजी काकूसह सर्व होते.अमेय एक वर्षाचा असताना एकदा पलंगावरून खाली पडला, जोरात रडायला लागला, काळजीचं म्हणजे त्याला उलट्या होऊ लागल्या मग काय ‘गजानन महाराज ‘घरच्या सगळ्यांचच दैवत. महाराजांच्या प्रार्थनेसह डाॅक्टरांच्या औषधोपचाराला प्रतिसाद मिळून अमेय बरा झाला. काळजी होती पण दूर झाली.
अशात इ.स.2016 च्या जुलै महिन्यात देवेशला यू.एस.ए.ला न्यू जर्सी येथे नोकरीच्या निमित्ताने जाण्याची संधी चालून आली आणि आम्ही न्यू जर्सी येथे जाण्याचा निर्णय घेतला. मला माझी पुण्यातील चांगली नोकरी सोडण्याचा निर्णय घ्यावा लागला. इतक्या दूर अमेरिकेत आपले कसे होणार वगैरे प्रश्न मनात होतेच पण त्याहीपेक्षा गजानन महाराजांचा प्रकटदिन तिथे साजरा होतो का? इथल्या सारखे भक्त लोक तिथे असतील का?आपल्याला काही या संदर्भात करता येईल का?लोक मदत करतील का?प्रसादाचं काय?गजानन महाराजांच्या शेगांव पासून इतकं दूर, अमेय कडे लक्ष देणं कसं शक्य होईल? असे अनेक प्रश्न मनात घेऊन आम्ही अमेरिकेसाठी प्रयाण केलं.
अमेरिकेत गेल्यावर न्यू जर्सीला आम्ही एक लहान घर घेतलं. हळूहळू मित्र परिवार मिळू लागला. गजानन महाराजांची भक्ती होत होतीच, पारायणही सुरू होतं. गजानन विजय ग्रंथाचा आधार होताच. भारतातून जाताना गजानन महाराजांविषयी असलेले प्रश्न आता सुप्त मनात लपले होते.
मला आठवतं 31 डिसेंबर 2016ला आम्हाला नवीन वर्ष साजरे करण्याच्या उद्देशाने ‘फिलाडेलफीया ‘येथे एका मित्राकडे जायचं होतं. तेव्हा आमच्याकडे गाडी नव्हती म्हणून आम्ही बसने तिकडे जायला निघालो, तो तीन तासांचा प्रवास होता. बसमध्ये मला झोप लागली आणि कुणीतरी माझ्या कानात जणू स्पष्ट बोलावं असा आवाज आला ‘अगं प्रकट दिन जवळ आला आहे नं?’ मी खडबडून जागी झाले. माझ्या डोक्यात विचारचक्र सुरु झालं. नुकताच बराच खर्च झाला होता, फारसा पैसा गाठीशी नव्हता, पण मी देवेशला लगेच कुठेतरी महाप्रसादासाठी काही पैसा खर्च करावा असा प्रस्ताव मांडला, त्यानेही तो आनंदाने उचलून धरला.
आमचा हॅपी न्यू इअर कार्यक्रम पार पडला पण आता आम्ही फेब्रुवारी 2017 मधे येणार्या प्रकट दिनाला काय करता येईल या विचाराने झपाटल्या गेलो होतो. मला एका साई मंदिराची आठवण झाली, तिथे आपण पैसे देऊ या हा विचार मनात आला आणि आम्ही त्या मंदिरात भेटलो, तेथील गुरुजींना आम्ही प्रकट दिनाविषयी बोललो तेव्हा ते म्हणाले अहो निव्वळ अन्नदानासाठी पैसे कशाला, तुम्ही तुमच्या सद्गुरूंचा फोटो घेऊन या छान कार्यक्रम घ्या! आता माझ्यासमोर प्रश्न होता अमेरिकेत आपल्याला फोटो कुठून मिळणार?विचार केल्यावर मला फेसबुक वरील ‘गजानन महाराज पेज ‘ची आठवण झाली हे पेज श्री ऋषी मुदगल आणि सीमा मुदगल यांनी महाराजांच्या भक्तांसाठी सुरू केलं आहे. मी त्या ठिकाणी प्रकट दिनाविषयी विचारलं, त्यांनी त्यावर माहिती टाकण्याची अनुमती तर दिलीच पण घरी महाराजांचा एक मोठा फोटो आणि लहान प्रासादिक पादुकापण पाठविल्या. त्या पेजवर प्रकट दिनाचे आवाहन केले आणि त्याला अमेरिकेत वेगवेगळ्या भागात राहणार्या महाराज भक्तांनी प्रतिसाद दिला याशिवाय आम्ही तेथील जवळपासच्या ग्राॅसरी शाॅपमधून कार्यक्रमाची माहिती देणारे लहान पत्रकही लावले, परिणामी तब्बल एकशे पन्नास भक्त त्यादिवशी उपस्थित होते. तिथे असलेल्या एका पटेल आडनावाच्या कुटुंबाने, मसाले भात,फ्लाॅवरची भाजी, जिलबी, पोळी असा प्रसादाचा ऑर्डर स्वीकारून पूर्तता केली. या शिवाय आम्ही काही भक्तांनी झुणका भाकर घरून आणली. जणू भारतातीलच एखाद्या मंदिरात व्हावा असा कार्यक्रम झाला आणि केवळ त्याच वर्षी कार्यक्रम करून भक्त थांबले नाहीत तर पुढेही दरवर्षी आपण प्रकटदिन साजरा करायचा असं ठरवूनच कार्यक्रमाची सांगता झाली.नंतर खरोखरच 2017 ला एकशे पन्नास, 2018ला दोनशे पन्नास, 2019 ला तीनशे पन्नास अशा चढत्या क्रमाने भक्तांनी एकत्रित येऊन प्रकटदिनसादर केला.
इ.स.2018 लाच मला भारतात परतण्याचा योग आला पण आता तर तिकडे भक्तांनी ऋषीपंचमी, गुरूपौर्णिमा, प्रकटदिन अशा तीनही प्रसंगी श्री गजानन महाराजांच्या चरणी सेवा अर्पण करण्याचा निर्णय घेतला आहे. इतकेच नाही तर दर महिन्याला कुणा एकाकडे आळीपाळीने सत्संग करण्याचाही आता तेथील भक्तांचा मानस आहे. ज्यात श्रीदत्तगुरू, श्रीस्वामीसमर्थ, श्रीसाईमहाराज आणि श्रीगजानन महाराजांचा नामजप करणे, श्रीगजानन बावन्नी व गजानन अष्टक यासह अनुभवांचं आदान प्रदान करणं अशा तर्हेनं भक्त एकत्र येत असतात .
अशा प्रकारे भारतातून अमेरिकेत जात असताना ‘गजानन महाराज ‘कार्यक्रमाविषयी माझ्या मनात जे प्रश्न होते त्या सर्व प्रश्नांचं निराकारण माझ्यापुरतं गजानन महाराजांनी करवून घेतलं, प्रत्यक्ष कार्यक्रमातून तशी अनुभूती त्यांनी मला दिली. सुरवातीला म्हटल्याप्रमाणे या प्रश्नासोबत ‘अमेय ‘विषयीही माझ्या मनात चिंता होती. तर त्याही बाबतीत मी काही सांगावं असा अनुभव महाराजांनी मला दिला.
न्यू जर्सीला घेतलेल्या त्या लहान घरात, जुलै ऑगस्टच्या त्या दिवसात, खरं वाटणार नाही पण
‘ नागपूरला’ गरम वाटावं असं वातावरण होतं. रात्री ए.सी. ची हवा लागावी या अनुषंगाने आम्ही दिवाण थोडा हलविला आणि भिंतीपासून बाजूला खोलीत मधे ओढला. अमेय तेव्हा तीन वर्षांचा होता. दिवाणाची उंची दीड फूट आणि वर दहा इंचाची गादी.देवेशला सकाळीच ऑफिसला जायचे होते, मी आंघोळीला गेले होते. अमेय निजला होता. देवेशने जाताना एका बाजूने मोठी उशी लावली पण दुसरीकडे लावायचं लक्षात आलं नाही. मी बाथरूममधे होते. पाच मिनिटात मी बाहेर येणार इतक्यात, मला अमेयचा जोरात रडण्याचा आवाज आला. मला परिस्थितीची कल्पना आली आणि पुण्याला घडलेला प्रसंग आठवला, चटकन मी अमेयला उचलून घेतलं. पण तो लगेचच शांत झाला, तो एकदम ठीक होता. मी दिवसभर विचार करीत होते आणि महाराजांचे मनोमन आभार मानित होते. महाराज आहेत म्हणून अमेयला काही झालं नाही ,या विचारात थोडा डोळा लागला, मध्यरात्री केव्हातरी जाग आली, सहज कुशीवर वळले, नजर खाली गेली आणि दचकून पूर्ण जाग आली.खाली नवव्या अध्यायात घोड्याच्या चौखुरामधे एका कुशीवर निजलेले महाराज आपण फोटोत पाहतो नं, अगदी तशा रूपात महाराज असल्याचा भास झाला. इतका की मी देवेशला उठवून दिवा लावून, खाली उतरून पाहिलं. त्याच विचारात महाराजांचं स्मरण करीत पुन्हा निद्रिस्त झाले.
सकाळी आंघोळ झाली, महाराजांच्या फोटोसमोर बसले ‘गजानन विजय ग्रंथ ‘हाती घेतला, कपाळाला लावला, म्हटलं महाराज तुमच्या अस्तित्वाची जाणीव आमचा फार मोठा आधार आहे. सर्व भक्तांवर कृपादृष्टी अशीच असू द्या!असं म्हणून पोथी उलगडली तर दृष्टीसमोर नेमकं कोणतं पान असावं?अध्याय नववा, घोड्याच्या चौखुरात निजलेले ‘गजानन महाराज !’
असो अमेरिकेत जाऊन आल्यापासून गजानन महाराजांची आरती म्हणतना जेव्हा ओळ येते ‘स्थिर चर व्यापून उरले जे या जगतासी, ते तू तत्व खरोखर निसंशय अससी ‘तेव्हा या ओळीचा अर्थ अधिक उलगडल्यासारखा वाटतो. स्थल कालाच्या मर्यादा आपण सामान्यांकरीता, तो तर ब्रह्मांड नायक! सर्वत्र व्यापून उरलेला .इथे काय आणि तिथे काय, सारखाच आणि मग तेव्हा माझ्या मनात उठलेल्या प्रश्नांची आठवण होऊन मला ओशाळल्यासारखं होतं, व आपसुखच महाराजांसमोर नतमस्तक होऊन मनात म्हटल्या जातं, ‘महाराज तुमची लीला जाणण्यास मी असमर्थ आहे, तुमचं वर्णन मी करू शकत नाही, तुमच्या समोर हात जोडून फक्त म्हणते ‘.. श्री गजानन!जय गजानन!श्री गजानन!जय गजानन!
🌺अनुभव–सौ. देविका देवेश सावदेकर
(न्यू जर्सी/पुणे) शब्दांकन– जयंत वेलणकर 9422108069
आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे
🌸अवश्य वाचा !!श्रीगजानन अनुभव!!
पृष्ठ संख्या 190
सहयोग राशी रुपये पन्नास फक्त
…………………………………….